Як памру...

Сегодня устала на работе, как собака. А Юра Павлов, соавтор ForteE, решил поднять мне настроение. Сначала предупредил, что стишок будет "смешны" и что в конце будет "одно нецензурное слово". Куда ж без нецензурного слова, из песни слова не выкинешь! Ну, пусть с нецензурным словом.

Як памру, то пахавайце
Мяне каля школы.
На педсавеце не карайце
Больш мяне ніколі.

На вянок мне не марнуйце
Ні грошай, ні часу,
Бо я знаю, што настаўнік
Не мае запасу.

На магілцы пасадзіце
Якіх-небудзь кветак,
Ў дамавіну пакладзіце
План самаасветы.

Каб усё было са мною:
Канспекты, праграмы.
Не забудзьце ў рукі даць мне
Рабочыя планы.

Перад тым, як забіваці
Дамавіны крышку,
Пакладзіце пад падушку
Цікавую кніжку.

Бо калі абрыдне ўрэшце
Проста так ляжаці,
Можа там хоць, на свабодзе,
Змагу прачытаці.

Плача завуч над труною:
«Ой, чаю мой, чаю!
Кім жа я твае ўрокі
Замяніці маю?»

А дырэктар нахіліўся,
Шэпча: «От, марока!
Што памёр ты — чорт з табою,
Калі б не ўрокі».

А яшчэ прашу, сябры, вас,
Як будзе зарплата,
Вы кульніце на ўсе грошы —
Памяніце брата.

А прафкаму перадайце:
На той свет сабраўся,
А пуцёўкі ў санаторый
І не дачакаўся.

І начальству перадайце
Вы шчырае «дзякуй!».
Хай цяпер мяне цалуе
У самую… СРАКУ!!!

 

Написал же какой-то умный человек, не иначе как учитель...