Як памру, то пахавайце
Мяне каля школы.
На педсавеце не карайце
Больш мяне ніколі.
На вянок мне не марнуйце
Ні грошай, ні часу,
Бо я знаю, што настаўнік
Не мае запасу.
На магілцы пасадзіце
Якіх-небудзь кветак,
Ў дамавіну пакладзіце
План самаасветы.
Каб усё было са мною:
Канспекты, праграмы.
Не забудзьце ў рукі даць мне
Рабочыя планы.
Перад тым, як забіваці
Дамавіны крышку,
Пакладзіце пад падушку
Цікавую кніжку.
Бо калі абрыдне ўрэшце
Проста так ляжаці,
Можа там хоць, на свабодзе,
Змагу прачытаці.
Плача завуч над труною:
«Ой, чаю мой, чаю!
Кім жа я твае ўрокі
Замяніці маю?»
А дырэктар нахіліўся,
Шэпча: «От, марока!
Што памёр ты — чорт з табою,
Калі б не ўрокі».
А яшчэ прашу, сябры, вас,
Як будзе зарплата,
Вы кульніце на ўсе грошы —
Памяніце брата.
А прафкаму перадайце:
На той свет сабраўся,
А пуцёўкі ў санаторый
І не дачакаўся.
І начальству перадайце
Вы шчырае «дзякуй!».
Хай цяпер мяне цалуе
У самую… СРАКУ!!!
Написал же какой-то умный человек, не иначе как учитель...
Просто высший пилотаж в вершаплетстве!
ОтветитьУдалитьАга!))
ОтветитьУдалитьПранимае да слёз))))) Асаблива пра начальства)))
ОтветитьУдалитьАсцярожна, Васаби! Верш апалитычны) Меркаванне сваё трымай пры сабе, а то ци мала што можа здарыцца...
ОтветитьУдалить"Написал же какой-то умный человек, не иначе как учитель…"
ОтветитьУдалитьбелорусского языка и литературы :D
Да, остаётся только смеяться над собой. Что день грядущий нам готовит? Но говорить-то нельзя, упакуют.
ОтветитьУдалитьВидимо сильно устал человек.
ОтветитьУдалитьПрелестно. :)
ОтветитьУдалитьчеловек не устал... просто высказал что наболело. а зачем терпеть? если будет молчать. то кто узнает что ему больно?
ОтветитьУдалитьЧалавек выказаў тое, штось даўно хацеў.
ОтветитьУдалить